Het Wijnjeterperschar
Wijnjeterpverlaat
Het Wijnjeterperschar werd eeuwenlang gebruikt door de boeren van Wynjeterp. Het is een eeuwenoud, kleinschalig landschap van houtwallen, heide en stromende beken, dat nu beheerd wordt als natuurgebied.
Neem alvast een kijkje
Natuurgebied het Wijnjeterperschar ligt even ten noorden van de Turfroute, ten zuiden van het oude riviertje de Boorne.
Het Wijnjeterperschar werd eeuwenlang gebruikt door de boeren van Wynjeterp. Het is een eeuwenoud, kleinschalig landschap van houtwallen, heide en stromende beken, dat nu beheerd wordt als natuurgebied.
Het gebied bestaat uit nattere en drogere heiden, schraallanden, vennetjes die ontstaan zijn in de voorlaatste IJstijd en een oude meander van de Boorne.
In het natuurgebied kun je de poëzieroute van drie kilometer langs vijftien gedichten van bekende schrijvers bewandelen. Natuur en cultuur gaan hier hand in hand.
Bij de schutsluis van het nabijgelegen Wijnjeterpverlaat kun je de boot aanleggen.
Dit is ook het gebied waar een vuistbijl van ongeveer 100.000 jaar oud is gevonden. Deze bijl van Wijnjeterp staat centraal in de archeologische collectie van Museum Opsterlân in Gorredijk.
-
Lemster Polders - Grutte Bekken - Uitkijktoren
Lemster Polders - Grutte Bekken - Uitkijktoren
-
Voormalig plaggenhut
Voormalig plaggenhut
-
Gedicht: Der gie in snijen | Eeltsje Hettinga
Gedicht: Der gie in snijen | Eeltsje Hettinga
DER GIE IN SNIJEN
Often to understand, we have to look into emptiness
– Michelangelo Antonioni
Winter line skean tsjin de apelhôven,
liet de mûle in lang swijen,
begjin april, spoaren fan lytse
hoefdieren yn de snie en oer
de mûnier, dêr’t in rûge froast
syn flierren sloech, de rop fan in ûle.
Earne út nacht syn ûnderwâlen wei
kaam in frou, in pear redens
om ’e hals, de ring fan
it lantearneljocht yn en ferdwûn,
in skaad foar har, in skaad achter har,
de iisbaan oer, it tsjuster yn.
Inkeld útsinnige kiel wie ik doe’t
by in hast dierlik oerémisk roppen
ik út myn dreamen wekker skeat
en mysels weromfûn yn de dize
oer de Po-flakten fan Antonioni, dêr’t
in kamera oer de sompen glied.
Ik seach iisblommen op de ruten,
begjin april, sette de ôftiteling
stil by de namme fan Anna.
Winter line skean tsjin de apelhôven,
liet de mûle in lang swijen.
Der gie in snijen, sûnder ophâlden.
