Taconisbosk
Nieuweschoot
Het lijkt wel een gecamoufleerde roerdomp in het riet. Als je niet wist dat dit bosje er lag, dan miste je heel wat moois. Een prachtig authentiek pareltje, dat ongestoord in deze drukke omgeving ligt. Het Taconisbosk is een kleine oase van rust en...
Neem alvast een kijkje
Het lijkt wel een gecamoufleerde roerdomp in het riet. Als je niet wist dat dit bosje er lag, dan miste je heel wat moois. Een prachtig authentiek pareltje, dat ongestoord in deze drukke omgeving ligt. Het Taconisbosk is een kleine oase van rust en zeker de moeite waard om te bezoeken.
“Wandel over het oude kerkepad, langs de fraaie houtwallen naar het Taconisbosk. Hier hoor je het getimmer van de grote bonte specht en verstoppen reeën zich tussen de bomen.”
Het Taconisbosk heeft een glooiend karakter en bestaat uit een prachtig bos met oude eiken, beuken en wat naaldhout. De grote eiken hebben al een hoge leeftijd bereikt en zijn inmiddels dik en statig. Verschillende vogels, zoals grote bonte specht, boomkruiper en gekraagde roodstaart houden van dit oude hout en zoeken hier hun hol.
-
Lemster Polders - Grutte Bekken - Uitkijktoren
Lemster Polders - Grutte Bekken - Uitkijktoren
-
Voormalig plaggenhut
Voormalig plaggenhut
-
Gedicht: Der gie in snijen | Eeltsje Hettinga
Gedicht: Der gie in snijen | Eeltsje Hettinga
DER GIE IN SNIJEN
Often to understand, we have to look into emptiness
– Michelangelo Antonioni
Winter line skean tsjin de apelhôven,
liet de mûle in lang swijen,
begjin april, spoaren fan lytse
hoefdieren yn de snie en oer
de mûnier, dêr’t in rûge froast
syn flierren sloech, de rop fan in ûle.
Earne út nacht syn ûnderwâlen wei
kaam in frou, in pear redens
om ’e hals, de ring fan
it lantearneljocht yn en ferdwûn,
in skaad foar har, in skaad achter har,
de iisbaan oer, it tsjuster yn.
Inkeld útsinnige kiel wie ik doe’t
by in hast dierlik oerémisk roppen
ik út myn dreamen wekker skeat
en mysels weromfûn yn de dize
oer de Po-flakten fan Antonioni, dêr’t
in kamera oer de sompen glied.
Ik seach iisblommen op de ruten,
begjin april, sette de ôftiteling
stil by de namme fan Anna.
Winter line skean tsjin de apelhôven,
liet de mûle in lang swijen.
Der gie in snijen, sûnder ophâlden.
